Milczałam, milczę

Chciałabym robić piękne rzeczy, takie

przy których na chwilę rozjaśnia się nocne niebo

i stoisz sam wobec wieczności i muzyki sfer

póki co przypominam sobie kota którego przygniotłam drzwiami

gdy miałam cztery lata

choć może to był wiatr

          może był wiatr

mama zabrała go szybko

zdążyłam zobaczyć krew

choć może tego nie było

          tego nie było

pszczoły brzęczały w różach

zamknięta szczelnie

milczałam

milczę

Ogień trzyma się

A kiedy wchodzę do środka,
do samego środka,
to nie ma tam nic oprócz ognia,
ogień trzyma się,
trzyma,
a słowa,
spadają,

gną się,
składają.

bez tytułu

Czasem myślę, że wystarczyłby instynkt.
Na przykład zęby - myślałabym tylko,
na jaką głębokość wbić i gdzie
najbardziej miękka jest darń.
Nie pytać, jaki rytm odbija się
w pulsowaniu, a gdy śnię, że jestem
pełna miłości, nie budzić się za wcześnie.

No to jeszcze jeden

Jesteście łagodnymi krytykami, więc się odważam.

Rysunek na chwilę

Zdjęcie kiepsko wyszło, ale wstawiam na chwilę.

Odpowiedź

Rorty żałował przed śmiercią, że nie przeczytał więcej wierszy,

bo tylko one pozwalają poczuć na koniec obecność drugiego człowieka.

Wiem - może nawet zagłuszają świst kosmicznej pustki

jak nagle usłyszany oddech wieloryba pośrodku oceanu.

A jednak, gdy myślę o śmierci, budzę w sobie starego słonia

biegnącego w matecznik ostatnim zrywem siły.

Haiku

Kiedyś zrobiłam jedno. A wczoraj trafiłam na blog Assneg i poczułam się zainspirowana.
Wstawiam więc tekst sprzed ponad 25 lat.


                              w moich marzeniach
                         nawet deszcz jest przynętą
                              dla twoich ramion

Bo węszę

Tereny przygraniczne. Nad skórą
mgiełka ciepła, a pod nią
przeczucie rzeki. Tyle nam zostawiła
a przecież
mogła zabrać wszystko.
Obcość to stara znajoma, co niesie nas na ramionach i pracowicie
obraca turbiny; jaka przepaść
miedzy mną a moją ręką.
                       
                                    2014