poniedziałek, 8 kwietnia 2013

Ciągle


                               Pomiędzy

                               Pomiędzy lękiem a kotem złotym
                               Jest siedem wysp.
                               Każda jak myszka szara.
                               Nocą można je wszystkie zamknąć
                               W skrzyni obitej skórą.
                               Ramionami rozgarnąć ciemną wodę

                               Dopłynąć.
                               I siebie złożyć w ofierze.
                               Kot złoty jest niepomiernie.
                               Taki złoty jak jego oczy.
                               Kot ofiarę przyjmie, ale tylko nocą.
                               Bo potem obudzą się myszy
                               Siedem wysp galaktykę rozpina
                               Pomiędzy.

                                                                              1996

6 komentarzy:

  1. Podoba mi się złoty kot, jako przeciwstawność lęku, ale to składanie siebie w ofierze... Ofiarom mówimy stanowcze NIE! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiesz, tu nie chodzi o ofiarę wprost, raczej o oddalenie pewnego konstruktu siebie, zrzucenie maski. Bo kot ten to przecież też ja, gdzieś tam, głęboko, obszar mojej własnej wolności - i ufności do siebie.
      Tak jakoś to miało być :)

      Usuń
    2. A ja to wciąż czytam inaczej. Bezpieczna tylko ze sobą, tylko w nocy...
      :)

      Usuń
  2. Zawsze najbardziej mnie ciekawi pomiędzy. Krańce są takie naładowane oczekiwaniami. Czy trudno się żyje na siedmiu wyspach? Wszędzie, ale nigdzie?

    OdpowiedzUsuń
  3. Wierszyk dedykowany Ani eM:

    Gdy człowiek szczęścia w życiu szuka
    Gorąco Boga o to prosi
    Tak jak ta róża- nim zakwitnie
    Do słońca swoje pędy wznosi.
    Lecz nie rozkwitnie za nic w świecie
    I na nic się nie zdadzą czary
    Gdy jej nie muśnie promień światła
    Gdy ją ogarnie mrok pieczary.
    Niech w Twoim życiu będzie jasno
    I o czym marzysz, niech się stanie!
    A mały, złoty promyk Światła
    Na zawsze w sercu Twym zostanie.

    Napisałam dla Ciebie, a teraz idę "oddać adapter".
    I.


    OdpowiedzUsuń